Rowery górskie

Rowery górskie – uniwersalne czy nie dla każdego?

Narodziny dyscypliny, jaką jest kolarstwo górskie, to koniec XX wieku – od 1996 roku jest to również dyscyplina olimpijska. Jednak same rowery do jazdy w trudniejszych warunkach zaczęły powstawać w latach 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych, w odpowiedzi na powstającą modę poruszania się rowerem po trudniejszych szlakach.

Kolarstwo górskie – dyscyplina dla wytrwałych

Pierwsze rowery górskie powstawały rowerów miejskich poddanych znaczącym przeróbkom. Przede wszystkim – pozbywano się z nich zbędnych dodatków, które przeszkadzały w czasie trudniejszego zjazdu albo były zwyczajnie niepotrzebne. To dlatego rowery górskie zazwyczaj nie mają błotników, osłon łańcucha czy bagażnika. Rama jest w nich skrócona oraz specjalnie wzmacniana, by cała konstrukcja wytrzymała silne wstrząsy, czasem także uderzenia.

Początkowo jazda na tego typu rowerach polegała głównie na zjazdach stromymi, wąskimi ścieżkami, z czasem jednak, wraz ze wzrostem popularności w latach 80. zaczęto różnicować dyscypliny, tak że dziś wyróżnia się ich kilkanaście. Główny podział dotyczy rozdzielenia kolarstwa ekstremalnego i innych dyscyplin.

Kolarstwo ekstremalne to takie dyscypliny, jak:

• Downhill – indywidualny zjazd na czas,
• Freeride – zjazd o nieco mniej sformalizowanych zasadach, niż downhill,
• Dual slalom – gdzie na wijącej się trasie ściga się dwóch zadowników,
• Four cross – zjazd czwórki rowerzystów,
• Dirt jumping – skoki i ewolucje na specjalnie przygotowanym torze.

Pozostałe dyscypliny to między innymi: cross-country, enduro, maraton, trial, street czy jazda na orientację i inne.

We wszystkich tych dyscyplinach liczy się przede wszystkim wytrzymałość roweru. Choć rowery górskie mogą być dostosowane do konkretnych dyscyplin, tak by zapewnić lepsze osiągi na zjeździe czy w czasie skoków, generalnie są one przygotowywane tak, by rowerzysta mógł bezpiecznie pokonać trudne przeszkody.

Cechy konstrukcji rowerów górskich

Wśród osób jeżdżących na rowerze amatorsko utarło się przekonanie, że najlepszym rodzajem roweru, odpowiednim na właściwie każde warunki, jest właśnie rower górski. Być może wzięło się to z ich dużej dostępności, zwłaszcza w kategorii „makrokesz”, czyli w wielkopowierzchniowych sklepach za niską cenę. Jednak rower MTB – jak nazwa wskazuje (MTB – mountain bike) – przeznaczony jest głównie do jazdy w trudniejszych warunkach.

Skoro rower górski zapewnia bezpieczną, stabilną jazdę w warunkach trudnych, na trasach wymagających lepszych możliwości sprzętowych, oczywiste jest, że nie będzie tak samo sprawdzać się w mieście. Jazda rowerem górskim jest możliwa na asfalcie, po piasku czy trawie, jednak ponieważ zarówno opony, jak i napęd oraz cała konstrukcja są przystosowane do innych tras, trzeba liczyć się wtedy z pewnymi ograniczeniami.

Jakie możliwości powinien zapewniać dobry rower MTB?

Pokonywanie przeszkód

Ponieważ kolarstwo górskie wybiera trudne trasy, nierówne, pełne korzeni, kamieni i wybojów, ułatwienie pokonywania przeszkód oraz zmniejszenie ryzyka utraty równowagi są bardzo istotne. Te parametry zapewniają przede wszystkim koła z dobrze dobranymi oponami. Koła spotykane w rowerach MTB mają z reguły średnicę 26”, choć coraz częściej spotyka się także 29-calowe, większe koła, polecane szczególnie osobom wysokim.

Im większe koło, tym większa powierzchnia styku z podłożem. To z kolei oznacza zarówno poprawę przyczepności, zwłaszcza przy zakrętach, a także mniejszy kąt natarcia, czyli kąt, pod jakim koło pokonuje wystającą przeszkodę. Dzięki temu przeszkody takie są mniej odczuwalne w postaci wstrząsów.

Duże koła nie wpadają głęboko w wyrwy, co jest ich dodatkową zaletą. Warto jednak wiedzieć, że przy większych rozmiarach kół trudniej o precyzyjne manewrowanie, zwrotność czy możliwość szybkiego startu. Z drugiej strony duże koła dają możliwość osiągnięcia większej prędkości. Rozwiązaniem pośrednim między kołami 26�